Krijgen Onze Kinderen Een Goed Beeld Van De Werkelijkheid?

Dat is een belangrijke vraag die we kunnen stellen. In het AD van 9 november jl. (zie links aan de rechterkant van mijn blog) zegt minister Rouvoet dat jongens die het hebben over "even een meisje pakken" een verkeerd beeld hebben van wat een vrouw is.

Als minister Rouvoet zoiets zegt, wordt er al gauw gereageerd met "daar heb je de Christen Unie weer met hun moraal". Maar ik moet zeggen dat ik de zorg van minister Rouvoet he-le-maal deel. Ik zie ook kinderen waarvan ik denk dat die in een wereld leven waar fantasie en werkelijkheid compleet door elkaar heen lopen. Een moeder vertelde mij dat vriendinnetjes niet meer met haar dochter wilden spelen omdat ze zoveel "rare dingen" zei.

Toen ik met het meisje werkte (ze had veel problemen met het leren op school), realiseerde ik me dat dit kind veel moeite had om in de "echte wereld" te leven. Het bleek, toen ik het er met haar moeder over had, dat ze vele uren voor de tv zit en dat ze heel erg boos wordt als de tv uit moet. Ze is dan bijna niet meer te hanteren.

Dat zijn zorgwekkende verhalen. Kinderen komen op de wereld en moeten leren om die wereld te leren kennen en hun weg er in te vinden. Als je als kind, van jongs af aan, vele uren voor de tv zit en later ook computerspelletjes gaat spelen, kun je toch ook niet goed leren hoe het er in de "echte wereld" aan toe gaat!! Dit meisje was 8 jaar en toen ik haar liet spelen, speelde ze nog als een kleuter. Voor mij is dat een teken dat dit kind nog heel veel in te halen heeft en dat ze niet de gelegenheid heeft gehad om haar ontwikkeling in eigen tempo en in rust te gaan.

Op een dag kwam er een jongetje bij ons zitten en de twee kinderen begonnen samen te praten. Ik heb met verbazing zitten luisteren: het gesprek ging echt nèrgens over! Het was een compleet samenraapsel van allerlei beelden die door de hoofden van die kinderen gingen. Die beelden hadden echt niets met de werkelijkheid te maken maar ze waren voor deze kinderen wel wààr en dat is het verontrustende. Ik heb berichten gehoord dat 3D-internet eraan komt met natuurlijk de 3D-spelletjes daar achteraan. Als we kinderen ook nog de gelegenheid gaan geven om in een digitale 3D-wereld te gaan leven dan vrees ik dat we kinderen krijgen die zich in de echte wereld helemaal niet meer kunnen handhaven.

Er zijn allerlei verontrustende berichten over de invloed van tv-kijken op kinderen. De Franse overheid heeft onlangs programma's verboden die gericht zijn op kinderen onder de 3 jaar. Ik heb de Franse teksten van Le Monde en de verantwoording van de Hoge Raad voor de Media van Frankrijk bij de links aan de rechterkant van mijn blog opgenomen. Ben je geïnteresseerd in de Nederlands vertaling van deze twee berichten, laat het mij d.m.v. de knop "reacties" hieronder weten, met je e-mailadres en ik stuur je de Nederlandse vertaling. Ik heb namelijk nog niet gevonden hoe ik bestanden die je kunt downloaden op mijn blog kan zetten.

Keihard En Niet Van "Deze Wereld"

Een tijdje geleden sprak ik een meisje van ongeveer 25 jaar die een masteropleiding volgde. Ze vertelde mij dat ze veel problemen met haar relaties heeft gehad. Haar verklaring was dat ze, omdat ze veel soaps keek, een compleet verkeerd beeld had van wat relaties eigenlijk zijn en hoe je die kunt onderhouden. En dit is een stabiele meid, goed opgeleid die objectief naar zichzelf is kunnen gaan kijken. Ik ben er van overtuigd dat dit soort verschijnselen bij veel kinderen optreden: ze zijn er zich alleen meestal niet van bewust maar ze beïnvloeden wel degelijk (en waarschijnlijk meer dan we ons realiseren) de manier waarop ze in de wereld staan en met de dingen omgaan.

Als onze kinderen door middel van BEDACHTE situaties op televisie een beeld van de werkelijkheid moeten vormen dan mogen we ons terecht zorgen maken. Want deze BEDACHTE situaties hebben niets met de werkelijkheid te maken. Er wordt list, bedrog en agressie bijgehaald om de kijkers letterlijk te "boeien".

We kunnen ons dus terecht afvragen wat voor beeld onze kinderen van de werkelijkheid kunnen vormen en welk beeld ze krijgen van wat "normale reacties" op situaties en gebeurtenissen zouden moeten zijn. We kunnen nu al in het dagelijkse leven reacties van kinderen of jongeren zien die "afgekeken" zijn van films. De hardheid en meedogenloosheid is letterlijk niet van "deze wereld". Bovengenoemd artikel in het AD laat dat ook zien.

Ik ben ervan overtuigd dat door het consumptief, dit soort beelden binnen laten komen kinderen ernstig beschadigd raken. Kinderen zijn nog heel gevoelig en kunnen zich moeilijk wapenen tegen beelden waar ze eigenlijk NIETS mee kunnen. Televisiebeelden trekken kinderen aan omdat ze bewegen, niet omdat kinderen begrijpen wat daar gebeurt. Maar we leren ze vaak wel dat ze "leuk" zijn. Kinderen hebben nog een instinct om te leren. Maar we moeten ze dan wel "echte" dingen laten leren omdat we ze anders "foppen" en ze dingen tot zich nemen waar ze voor hun leerproces nog helemaal niets aan hebben.

Motorische Ontwikkeling in Verbinding Met Het Leren Brengen

Televisie is een mooi medium om KENNIS over te dragen. Jonge kinderen zijn eigenlijk "alleen" nog maar bezig om VAARDIGHEDEN te leren die ze voor de rest van hun leven heel hard nodig zullen hebben. En die vaardigheden leer je alleen maar goed door VEEL ZELF ACTIEF te zijn en op zoveel mogelijk gebieden EIGEN ERVARING op te bouwen. Motorische ontwikkeling wordt op deze manier direct met het leerproces in verbinding gebracht. Want door eigen ervaring kunnen kinderen hun leergebieden op een voor hen betekenisvolle manier steeds verder vergroten. Opgedane eigen ervaringen vormen op deze manier een bodem om nieuwe dingen, die ze tegenkomen en moeten leren, te kunnen plaatsen en begrijpen.

Wennen Aan Het Zonder Begrip Kijken Is Een Ramp Voor Het Leren Op School

Een mooi voorbeeld is mijn eigen ervaring met tennis. Ik heb afgelopen zondag mijn 6e tennisles gehad. Ik wist niets van tennis en als ik er op tv naar keek, zag ik alleen een balletje dat door twee mensen op en neergeslagen werd. Nu ik zelf wat eigen ervaring met tennis heb opgedaan, zie ik veel meer als ik andere mensen zie tennissen. Die eigen ervaring geeft dat je veel anders en met veel meer begrip naar dingen gaat kijken. Dat geld voor kinderen nog in veel sterkere mate omdat ze relatief nog maar weinig eigen ervaring hebben opgedaan en veel dingen die ze op tv zien nog "nieuw" zijn. Ze hebben nog geen herinneringen die ze aan de beelden kunnen koppelen om tot echt begrip te kunnen komen. Hierdoor leren kinderen om zonder begrip te kijken en dat is een RAMP voor het latere leren op school.

Door vaak zonder begrip te kijken naar beelden waar kinderen niet met eigen handelingen op kunnen reageren, lopen ze veel meer kans om op school ook geen begrip te kunnen koppelen aan de dingen die ze te zien krijgen. Instructie die op school gegeven wordt, gaat dan als een film voorbij zonder dat het kind in staat is om voldoende begrijpelijke informatie te halen uit wat daar voor zijn ogen gebeurt. Gekregen informatie kan dan maar moeilijk aan begrip en eigen handelen gekoppeld worden en dat is een SERIEUS PROBLEEM voor het hele leerproces van kinderen.

Ik denk daarom dat het heel belangrijk is om je als ouders af te vragen wat je je kinderen eigenlijk aanbiedt door ze voor de tv te zetten. Om van de negatieve effecten op het hele neurologische systeem van kinderen maar te zwijgen. Dat wordt weer een heel ander verhaal.

Van jouw feedback kan ik weer veel leren! Je kunt daarvoor de knop "reacties" onder aan dit bericht gebruiken. Laat het me weten als je niet wilt dat je reactie zichtbaar wordt voor anderen.